عشق نفرت

درسکوت خانه خلوت و دراین ظلمتگاه من دراین گوشه غمگین اتاق شاهد رفتن دلگیر توام
من گمان می کردم رفتنت ممکن نیست رفته ای واینک می بینم رفتنت ممکن شد.
من منهای یک ممکن شد حاصلش هیچ شود ممکن شد چند روزیست که گمان می کردم د وی منهای یک ممکن نیست حاصلیش هیچ شود رفته ای واینک من می بینم بی تو هیچ بی تو پوچم.دوی منهای یک ممکن شد حاصلش هیچ شود.ممکن شد

چند روزی است که احساس عجیبی دارم گویی حس می کنم انگار دلم پیشیم نیست .دلم من اینجا نیست پس دلم کجاست؟یادم امد دل
من با دل تو یکجا بود . اری نگار به هنگام وداع یادت رفت دل من پیش تو بود.پس کجایی ای یار دل من باز ار چند وقتی است که از رفتن تو می گذرد بی تو اما چه اهسته زمان می گذرد. بی تو اهسته زمان می گذرد ساکت وسرد غم الودو دلگیر ولی می گذرد.نه دریغا افسوس که نرفت از یادم فکر تو تا بدهم بر یادم.شاعر ی بود که گفت از دل برود انچه از دیه برود رفتی و از دیده ولی بیشتر با دل خود درگیرم بیش تر با دل خواب تو را می ببینم اشتباه از من بود من با این معرفتم تو را دو ست نمداشتم تو خودت میدانی عاشقت بودم عشق را تا سرحد جنون پیمودم من تو را دوست نمداشتم درعشق تو مجنون بودم اشتباه از من بود.من با این معرفتم .اشتباه از من مجنون صفت ساده دل عاشق بود.و برمن چه می پنداشت خنده ام می گیرد من گمان می کردم که تو لیلی هستی اشتباه از من بود اخرین دیدار تو در یادم هست باور پوچی و بیهودگی عشق بی تو یادم هست من زخود می پرسم چه کسی خانه امال مرا ویران کرد؟ خانهاش ویران باد چشم امید مرا گریان کرد؟دیده اش گریان باد.تن تب دار مرا عریان کرد؟ پیکرش عریان بادمن از عشق به نفرت رسیدم نفرینش
باد

چهارشنبه 10 بهمن 1391 - 7:47:55 PM